donderdag 22 november 2007
Fabriek voor het verwerken van rotan. We hebben hier een model laten maken voor de krabpaal. Het rotan wordt met een vlam verwarmd en vervolgens gebogen en gezaagd.
Een paar metaalwerkplaatsen waar we zijn geweest voor het maken van een prototype voor het onderstel van de hondenmand. Chris aan het werk op kantoor bij ESC.
Naar de houthandel voor de 'lattenbodem' van de hondenmand. Een aantal van de groothandels van materiaal voor het kussen van de hondenmand. Christel op het naaiatelier voor een uitwerken van het ontwerp van het kussen.
Vorderingen
Chris achter de laptop in ons kantoor bij ESC, Christel op kantoor aan het werk met het kussen voor de hondenmand, een bezoek aan een van de producenten voor het metalen onderstel van de hondenmand.
donderdag 15 november 2007
eerste model
Het heeft even geduurd, maar hier weer even een bericht uit Bali. De internetverbinding is helaas niet zo snel als in Nederland, dus foto's uploaden gaat niet zo gemakkelijk. Daarom hier maar even een verslag zonder foto's.
Het gaat goed met de ontwikkelingen van de prototypes. We concentreren ons op het ontwerpen van een kleine en een grote hondenmand, een kattenmand en een krabpaal. Wanneer er tijd over is maken we ook een draagtas voor een poes of kleine hond voor het vervoer van/naar een asiel of dierenarts. De tijd vliegt! We zitten goed op schema. Af en toe gaat het wat minder soepel dan we zouden willen. Het is soms moeilijk de juiste winkel en het juiste materiaal of gereedschap te vinden. Maar over het algemeen zit de vaart er goed in.
Vanmorgen hebben we het eerste model opgehaald van het metalen onderstel voor de kleine hondenmand. Het ziet er goed uit. Ontzettend aardige mensen die het voor ons hebben gemaakt. We waren benieuwd naar de kwaliteit van de afwerking (de werkplaatsen zien er in de verste verte niet zo uit als in Nederland), maar voor het eerste model mogen we echt tevreden zijn. De communicatie gaat redelijk goed, de mensen zijn erg geduldig en behulpzaam. Maar het blijft spannend of de mensen die het moeten uitvoeren het helemaal goed begrijpen. We zouden eigenlijk een cursus Balinees moeten volgen... De meeste Balinezen spreken gelukkig redelijk goed engels. Als je vraagt of iets mogelijk is betekent 'yes' alleen niet altijd dat het ook echt gemaakt kan worden. Ze stellen je niet graag teleur en verliezen je niet graag als klant of als "friend"
Ons ontwerp voor de hondenmand bestaat uit verschillende onderdelen van metaal, hout en stof. Ons idee was dat we alle onderdelen ergens anders zouden laten maken. We merken nu dat de producenten graag alle onderdelen willen uitvoeren voor ons. De man die het metaal bewerkt zoekt dan zelf een houtverwerker en een naaiatelier. Erg ondernemend; die Balinezen.
We hebben met het maken van de ontwerpen geprobeerd rekening te houden met de mogelijkheden hier. Afwerkingsmogelijkheden zoals poedercoaten zie je hier niet, en het buigen van buis is ook te gecompliceerd, dus we moeten op een andere manier denken dan we in Nederland gewent zijn. Er wordt het liefst op ambachtelijke manier gewerkt, niet industrieel. Maar het is ook niet heel creatief. Je ziet veel dezelfde producten. Wat ons erg verbaast is dat je vaak veel dezelfde soort bedrijfjes bij elkaar ziet. Dus als je ergens een verwerker van bamboe ziet, dan zitten er geheid nog tien andere bamboebewerkers om de hoek. Bij de buren wordt vaak precies hetzelfde gemaakt. Gek eigenlijk, want ze heben wel veel gevoel voor ceremonie en decor. Maar het is ook erg traditioneel. Wat niet op Bali gemaakt kan worden, wordt overigens veelal geimporteerd vanuit Java, of zelfs vanuit China bijvoorbeeld.
Het is wel geweldig om te zien wat er allemaal mogelijk is. "Bali is één groot warenhuis" zei Eugene van ESC al tegen ons bij aankomst. En inderdaad, je ziet overal kleine en grote winkels, fabriekjes en werkplaatsen. Je kunt ook overal even binnen lopen. Soms zijn ze wat terughoudend om de werkplaats te laten zien; uit angst dat we hun ontwerpen zullen namaken. Dat vonden wij erg grappig om te ontdekken, omdat we daar eerder zelf bang voor zijn. Maar voor ons zijn die werkplaatsen die je aan de achterkant van de mooie winkeltjes met souvenirs ziet de beste plekken om te kunnen zien hoe het hier werkt en wat wij kunnen doen om een nieuw product te bedenken dat zij kunnen uitvoeren.
Binnenkort weer wat foto's van onze laatste vorderingen.
Het gaat goed met de ontwikkelingen van de prototypes. We concentreren ons op het ontwerpen van een kleine en een grote hondenmand, een kattenmand en een krabpaal. Wanneer er tijd over is maken we ook een draagtas voor een poes of kleine hond voor het vervoer van/naar een asiel of dierenarts. De tijd vliegt! We zitten goed op schema. Af en toe gaat het wat minder soepel dan we zouden willen. Het is soms moeilijk de juiste winkel en het juiste materiaal of gereedschap te vinden. Maar over het algemeen zit de vaart er goed in.
Vanmorgen hebben we het eerste model opgehaald van het metalen onderstel voor de kleine hondenmand. Het ziet er goed uit. Ontzettend aardige mensen die het voor ons hebben gemaakt. We waren benieuwd naar de kwaliteit van de afwerking (de werkplaatsen zien er in de verste verte niet zo uit als in Nederland), maar voor het eerste model mogen we echt tevreden zijn. De communicatie gaat redelijk goed, de mensen zijn erg geduldig en behulpzaam. Maar het blijft spannend of de mensen die het moeten uitvoeren het helemaal goed begrijpen. We zouden eigenlijk een cursus Balinees moeten volgen... De meeste Balinezen spreken gelukkig redelijk goed engels. Als je vraagt of iets mogelijk is betekent 'yes' alleen niet altijd dat het ook echt gemaakt kan worden. Ze stellen je niet graag teleur en verliezen je niet graag als klant of als "friend"
Ons ontwerp voor de hondenmand bestaat uit verschillende onderdelen van metaal, hout en stof. Ons idee was dat we alle onderdelen ergens anders zouden laten maken. We merken nu dat de producenten graag alle onderdelen willen uitvoeren voor ons. De man die het metaal bewerkt zoekt dan zelf een houtverwerker en een naaiatelier. Erg ondernemend; die Balinezen.
We hebben met het maken van de ontwerpen geprobeerd rekening te houden met de mogelijkheden hier. Afwerkingsmogelijkheden zoals poedercoaten zie je hier niet, en het buigen van buis is ook te gecompliceerd, dus we moeten op een andere manier denken dan we in Nederland gewent zijn. Er wordt het liefst op ambachtelijke manier gewerkt, niet industrieel. Maar het is ook niet heel creatief. Je ziet veel dezelfde producten. Wat ons erg verbaast is dat je vaak veel dezelfde soort bedrijfjes bij elkaar ziet. Dus als je ergens een verwerker van bamboe ziet, dan zitten er geheid nog tien andere bamboebewerkers om de hoek. Bij de buren wordt vaak precies hetzelfde gemaakt. Gek eigenlijk, want ze heben wel veel gevoel voor ceremonie en decor. Maar het is ook erg traditioneel. Wat niet op Bali gemaakt kan worden, wordt overigens veelal geimporteerd vanuit Java, of zelfs vanuit China bijvoorbeeld.
Het is wel geweldig om te zien wat er allemaal mogelijk is. "Bali is één groot warenhuis" zei Eugene van ESC al tegen ons bij aankomst. En inderdaad, je ziet overal kleine en grote winkels, fabriekjes en werkplaatsen. Je kunt ook overal even binnen lopen. Soms zijn ze wat terughoudend om de werkplaats te laten zien; uit angst dat we hun ontwerpen zullen namaken. Dat vonden wij erg grappig om te ontdekken, omdat we daar eerder zelf bang voor zijn. Maar voor ons zijn die werkplaatsen die je aan de achterkant van de mooie winkeltjes met souvenirs ziet de beste plekken om te kunnen zien hoe het hier werkt en wat wij kunnen doen om een nieuw product te bedenken dat zij kunnen uitvoeren.
Binnenkort weer wat foto's van onze laatste vorderingen.
dinsdag 6 november 2007
verslag eerste week
De eerste week op bali zit er op. Het was fantastisch om op veel verschillende plekken te komen. Hierbij in foto's een verslag.
